Benim yazdığım bir kompozisyon moderatör olmam bu yazıyla başladı. Umarım beğenirsiniz. Herkese teşekkürler..

SELANİK'DE BİR SABAH

Tarih 1881 Selanik Dimitriya mahallesi..
Gün doğmuş güneş kızıl kızıl başka aydınlatıyor bugün.
Bugun heryer sessiz,kuşlar ötüyor tek..
Zübeyde hanımın evi başka aydınlık bugün..
Ali Rıza Bey suskun biliyor içi rahat...
Sonunda... Sonunda... Evet evet sonunda...
Mustafa dünyaya geldi...
Herkesin yüzünde başka bir tebessüm vardı. Başka birşey olmalıydı bu..
Eşi tarifi olmayan.. Anlamıştı sanki Türkiye..
Savaştan savaşa koşucak,Türkiyeyi gençlere emanet edicek,milyonları arkasından ağlatıcak bir cengaver bir yiğit doğmuştu.. Annemiz ağlıyordu akan yaşlar mutluluk yaşlarıydı... Dış devletler kahkahalar atıyordu anlamamıştı onlar.. Mustafa da gülümsemişti ...

Mustafa sanki biliyormuşcasına mektepten mektebe koşarak öğretim hayatını büyük bir başarıyla tamamladı. Bu sırada Matamatik öğretmeninin verdiği "Kemal" ismiylede Mustafa Kemal diye çağrılmaya başlandı. Mustafa Kemal... Mustafa Kemal.. Bu isim kimbilir kaç yüzyıl hatırlanmak üzere duracaktı..


Harp okulunu bitirdikten sonra artık yavaş yavaş bi o kadarda hızlı rütbelerini çıkarmaya başlamışdı. Trablusgarb savaşından Balkan savaşına oradan Birinci dünya savaşında nice nice savaşlara katılarak orduyu yönetmiştir ve göstermiştir Türkün gücünü.. Göstermiştir Türkün unutulamayacak yüzyıllardır konuşulacak savaşları.. Mustafa Kemal gülümsüyordu kahkahalar atanlara ..

Mustafa Kemal içinde fırtınalar estiğini yeri gelince onu silip süpüreceğini bilmeden yada aldırış etmeden alkol ve sigara içiyordu. Ciğerleri bitiyordu.. Hasta olucakdı. Onbinler yaş dökücekti... Camdan el sallayacakdı.. Onbinler yaş dökecekti.. Ağlıyacakdı...


TBMM başkanı oldu sonra Çumhurbaşkanı oldu baktı Türk evladı için bunlar az yetmez dedi bir parti kurdu. Cumhuriyet Halk partisi.. Sonuna kadar durmadan gelecek için çalışacaktı.. Çalışdıda.. Gelecek nesillere birşeyler vermek pahasına..

Kara günler yaklaşıyordu.1937'de illet etkilerini yavaş yavaş vermeye başlamıştı. Çeşitli hastalıklar onu yalnız bırakmıyordu. Getirilen ilaçlar ve doktorlar fayda etmeliydi ki etmedi.. 10 Kasım 1938 de saat 9:05 geçe Dünya yasa boğuldu. Dünya dedim çünkü o Dünyayı hayran bıraktı. Türk gençleri Ataya saygı duruşunda bulundu. Gözlerde yaşlar hakimdi. Kim bilir hangi cennet bahçesinde bizi bekler ve emanet ettiği vatanı nasıl sahip çıkdığımızı merak eder.. Yeteri kadar sahip çıkabildikmi acaba ? O kadar kan döküldü o kadar umutlar bağlandı yeri geldi...

Benim Türk gençlerine güvenim sonsuz dedi.. Biliyoruz Atam bu vatan kolay alınmadı..Şehitler verdik ama genç nesil için birşeyler vermek istediniz.. Durmadınız.. Minnettarız .. Sizin verdiğiniz mücadele maddi ve manevi herşeyle biz önümüzdeki nesillere herşeyiyle sizin gibi aktarabiliriz umarım Atam..

Rahat uyu...